De Hamburg Connection

Dat de Crazy Rockers in 1961 tijdens het pre- beat tijdperk samen met een paar, toen nog onbekende Britse jongens (later: The Beatles), tussen zeelui, prostituees, maar ook gewone burgers de Reeperbahn veel rock 'n' roll plezier bezorgd hebben, wisten wij allang.
Dit is nu officieel een vaststaand feit.
Dit ter informatie voor de 'vele' experts op dit gebied.

Van dit Hamburg avontuur is er slechts een, door een zeeman genomen foto van de Crazy Rockers, in omloop.
Peter Peatzolt een Beatle en Reeperbahn kenner, die lezingen over dit onderwerp verzorgt beoordeelde deze foto na onderzoek als authentiek en nam via Leon Donnars contact op.
Hij was erg geïnteresseerd in “die Geschichte unter der Geschichte”, of als je wil, de voorgeschiedenis van de beatrage.

Naar aanleiding van zijn bevindingen nodigde hij Leon en mij uit voor een bezoek aan Hamburg.
Het was jammer, dat Eddy niet mee kon, omdat hij een paar "gigs" had op die dagen, dus ging in zijn plaats Fred Beumer mee.

Wij werden met alle egards door de organisatie ontvangen en eerst naar hotel Aspria gebracht, dat in een keurige buitenwijk van Hamburg gesitueerd was.
Nadat wij ons in dit schitterende sporthotel geïnstalleerd hadden, werden wij keurig op tijd opgehaald voor een tour langs de Reeperbahn, waarlangs een rondleiding naar het verre rock en beatverleden begon.

Peter had een groot aantal Beatle fanaten uit allerlei landen als toehoorder (19.50 p.p.) .
We bezochten de “ Top Ten”, waar de toen nog prille, maar later wereldberoemde Britten gespeeld hebben, ‟Der Blaue Peter‟ waar vroeger Nederlandse Jazzcombos en "Unterhaltungskapellen" gewerkt hebben.
Dit was voor de bezoekers echter niet van belang, omdat het hen meer om de rock 'n' roll / beat connectie tussen Crazy Rockers en de beatgroepen ging.

Ook het vervuilde onderkomen boven het Bambi Theater was voor mij een "eye opener".
Toch hebben wij daar toen enige nachten overnacht, tot dat Sydney er bij de eigenaar Bruno Koschmieder van de Kaiserkeller er op aandrong, voor ons een iets leefbaarder onderkomen te zoeken.
Zo gebeurde het dan ook, dat kon je wel aan Sydney overlaten.

We bezochten de Davidwache waar iedere buitenlander in die tijd zich moest aanmelden.
Om te werken moest je minstens 18 zijn anders liep je gevaar als illegaal werkende het land uitgezet te worden.

Tot mijn verbazing wist ik direct de Kaiserkeller te vinden.
Speciaal voor ons werd de Kaiserkeller door de bedrijfsleider geopend.
Meestal ben ik redelijk nuchter in dit soort gevallen, maar het werd wel een kippenvel moment.
Leon had dit wel door net als toen in de Kaiserstrasse in Frankfurt.
Ik herkende onmiddellijk het podium met trapjes aan de zijkanten, weliswaar tegenwoordig zonder de beschilderde achtergrond.
Op het podium waren nu allemaal zitjes geplaatst.
De dansvloer was groter geworden dan toen in 1961 en het meubilair was veel moderner en minder maritiem.
Ik stond op het podium en het was alsof ik de rest van de band om me heen voelde.

Ik deed mijn verhaal over de rock 'n' roll en Peter zijn verhaal over de beatgroepen.
Het was duidelijk dat er door mijn verhaal een nieuw facet was toegevoegd aan de Beatle- rondleidingen.
De Kaiserkeller is in een moderne en drukbezochte disco omgetoverd.
Jammer voor Pim , maar "die Blockhütte" is afgebroken.
Peter Peatzolt heeft "zijn Corry" nog wel kunnen bereiken, maar ze heeft helaas op het laatste moment afgezegd.
Na mijn verhaal vroegen de bezoekers of ik à capella een song uit die tijd ten gehore wilde brengen.
Ik kon niet anders dan een stukje van Mona Lisa brengen.

Verder is er de intentie een concert in Hamburg te organiseren.
We zullen zien.

Het leuke van dit bezoek was de ontmoeting met Jimmy Green.
Op Facebook hebben Leon, hij en ik een tijd lang heftige meningsverschillen gehad over Indo‟s in Hamburg.
Die ergernis is gelukkig definitief bijgelegd.
Jimmy blijkt een hardwerkende sympathieke jongen te zijn.
Hij heeft zijn uiterste best gedaan en ons in de watten gelegd.
Zo zie je dat gekrakeel, veilig achter de toetsen van Facebook, iets heel anders is dan "face too face" zeggen wat je op je lever hebt.