Biografie

De Crazy Rockers uit Den Haag, een van de, of misschien wel de enige, overgebleven bands uit de naoorlogse Indo Rock periode.
Samen met o.a. The Tielman Brothers en The Javalins waren zij de grondleggers van de Indische muziekstroming de later door organisatoren tot Indo Rock omgedoopte oer Rock-‘n’-Roll.
Bijzonder aan deze rockformatie is, dat ze als enige formatie uit de 50's en 60's na ruim 50 jaar nog steeds in bijna de originele bezetting optreden.
De oprichter Sidney is helaas 42 jaar jong (1981)overleden. Sindsdien is Boyd Brostowski zijn meer dan waardige vervanger

Onder invloed van The Tielman Brothers richt zanger/gitarist/drummer Sidney Rampersad in 1959 The Crazy Rockers op, samen met o.a. zanger/gitarist Woody Brunings.

In het weekend werd er regelmatig en met veel succes opgetreden o.a. in de Haagse bar "La Gaité" (tegenwoordig De Zwarte Ruiter)aan de Grote Markt.

De groep begon in de eerste samenstelling met twee Haagsche jongens namelijk Piet Solleveld (gitaar) en Henny Aschman (drums).
Kort hierna, herfst 1959, veranderde de samenstelling  van de band.
Eerst introduceerde Woody ‘’Benjamin’’ Eddy Chatelin (toen 16 jaar oud) bij de band en Sydney haalde kort hierna Harry Berg vanuit de broodjestent ‘’Broodje van Dootje’’ waar ze vaak zaten  erbij.
Bij een optreden in L'Etoile wordt de groep ‘’ontdekt’’ door de Belgische manager Vlasselaer, die ook  zaakwaarnemer van de Tielman Brothers (de originele met Andy , LouLou, Reggy en Phonthon). 

Als een van de eerste ‘’Indonesische Schaukappellen’’ begint de band in Februari 1961 zijn rockavontuur in de Duitse garnizoensstad Hannau.  

In 1962 keren de "Crazy Rockers" voor het eerst als gelouterde profs terug naar Nederland en zijn met hun optredens een regelrechte sensatie.
Zij spelen de hele zomer in de Sheherazade met dagelijks stijf uitverkochte zalen. 

Zij waren dan ook de eerste rockband die het duffe Nederlandse publiek, dat alleen de ‘’Zingende zusjes’’ en Greetje Kaufeld gewend was, met ruige Rock-‘n’-Roll om de oren sloeg.  

De Piratenzender ‘’Radio Veronica’’ verzorgt  voor het eerst ‘’airplay’’van deze rockstijl.  
De TV uitzendingen en die op de reguliere radiostations konden niet achter blijven.
De nieuwsgierig geworden mensen stonden in  lange rijen voor de ingang van de "Sheherezade" om het fenomeen met eigen ogen te zien.
De gevestigde orde was er aan de ene kant als de kippen bij met hun vernietigende kritiek over deze ‘’barbaarse muziekstijl’’ gebracht door de Crazy Rockers.
Aan de andere kant werden ze door de progressieve media overstelpt met complimenten.  
Toch vertrekt de band weer naar Duitsland om aan  een tournee voor de Amerikaanse ‘’Besatzungsnacht’’ te beginnen.

Jos van Vliet, de vroegere voorzitter van de Crazy Rockers Fanclub, wordt hun manager en hij zorgt ervoor dat de band een platencontract met Delta Records afsluit (later Negram).
Ze keren in 1963 nogmaals terug naar Nederland voor  platenopnamen en tegelijk op veler verzoek optredens in de Sheherezade.

De eerste single "Mamma Pappa Twist".
Het werd een hit en stond 3 maanden in de hitparade en dat in een tijdperk waarin rockbands op allerlei manieren werden geboycot door de gevestigde orde.  Op de andere kant stond een versie van Anton Caras’ herkenningsmelodie van de film The Third Man.
De tweede single is een cover van Giddy up a Ding Dong van Freddy Bell & the Bell Boys uit 1956.
Daarna brachten The Crazy Rockers nog een paar singles en een LP uit, weliswaar met iets lagere verkoopcijfers, tenminste als wij directeur Kellerman van Delta mogen geloven.

Aan dit succes gekoppeld kwam er een tournee door Nederland,  om de platen te promoten.
Ook dit was van Noord tot Zuid-Nederland een groot succes, met live optredens, waarin een  wervelende show wordt weggegeven met o.a. de staande drummer/bandleader Sydney Rampersad en acrobatische toeren van de rest met of zonder gitaar.

Vanwege deze succesvolle optredens in Nederland en België kon het niet uitblijven dat de band ook de nieuwsgierigheid vanuit Scandinavië wekte.

Eind 1965 vonden de leden van de band dat mooi genoeg was geweest, maar ze hebben elkaar nooit uit het oog verloren.
Boyd, Eddy en Harry gingen naar de The Barrons van Dick Scott, Woody en Pim naar The Residents.

Later richtten Woody en Harry de Flower Power band ‘’Liberty’’ op.
Altijd kropen er een paar bandleden bij elkaar, zodat ‘’The Crazy Rockers sound’’  in elke formatie en welke stijl ze ook speelden doorklonk.
Door de jaren heen traden ze zo nu en dan in de beproefde originele formatie bij officiële gelegenheden op.  

In 1981 echter traden de "Crazy Rockers" voor het eerst bij een groot evenement op,  bij het door Leon Donnars  groots opgezette "Rock-‘n’-Roll Revival " in de Houtrusthallen.
Dit festival was een ongekend succes en betekende een hernieuwde kennismaking met de bands van toen, natuurlijk.. vooral met de "The Crazy Rockers" als hoofdattractie  Het werd een onvergetelijke show met een uitverkochte hal (6000 bezoekers). ‘’We wat more’’ klonk het uit 6000 kelen.
Voor Sidney zou het helaas zijn laatste optreden zijn, kort hierna is hij in Wiesbaden overleden.  

Deze 'revival' was het startsein om weer vaker op te gaan treden met de "Crazy Rockers".
Er volgden en volgen nog heel veel optredens van de  groep door het hele land. 

Hoogtepunt in hun latere carrière is een tournee in de zomer van 2004 door Indonesië. Ze zorgden voor  enkele emotioneel geladen optredens.

Dit vond plaats naar aanleiding van een uitnodiging van de Nederlandse Ambasade en Het Erasmushuis in Jakarta.
De tour ging langs Jakarta (3 theaters), Yogja, Bandung, Semarang en Surabaya, en een enorm succes.
Vooral de ballads zijn een succes, wat Woody  na terugkomst in Nederland doet besluiten een cd met ballads op te nemen (Ballads for a Special Person) . Eddy  ’’As The Prince Speaks’’ en Harry: ”Don't Look Back” ( met nummers als Tiga Pulu”.
Alles natuurlijk met de begeleiding van de ‘’Crazy Rockers’’

Nog steeds staan de Crazy Rockers vol overgave op de planken en is hiermee ongetwijfeld één van de oudste nog spelende bands met als kern Woody Brunings en Eddy Chatelin.

Woody Brunings behoort zonder meer tot één van de voornaamste Indorockers.
Hij heeft deze status verworven als lead-vocalist / ritmegitarist van de legendarische Crazy Rockers.
In die hoedanigheid is hij vooral bekend geworden door zijn up tempo nummers.

Eddy Chatelin of Eddy C, zoals hij zich tegenwoordig noemt, is ongetwijfeld de meeste flamboyante en voor het voetlicht tredende Crazy Rocker.  
Hij is nog de enige gitarist die het befaamde Staccato-Riff gitaarspel beheerst. Het is deze gitaar stijl, die van  Rock-‘n’-Roll Indorock maakt.

Ook al zijn de heren tegenwoordig iets minder 'crazy' als in hun begin jaren, toen de band een sensationele bühneshow neerzette, nog steeds weten de ze het vuur van hun muziek over te brengen op het publiek en valt er muzikaal gezien misschien zelfs wel meer te genieten als vroeger.

De Crazy Rockers werden dan ook terecht uitverkoren om de Branie –Award in ontvangst te nemen.
Dit vond plaats in het  in bijzijn van vele hoogwaardigheden en toppers  uit de muziekwereld zoals Daniel Sahuleka, Erwin van Lighten, Tante Lien, Anneke Grönloh en Justin Pamelai.

Hoewel de hoogtijdagen van de Indorock alweer een tijdje achter ons liggen bewijzen "The Crazy Rockers" vandaag de dag nog steeds weer hoe springlevend deze muziek nog altijd is.
Iedere keer weer leveren ze overduidelijke bewijs dat "The Crazy Rockers" een groep rasmuzikanten zijn, die voortdurend met hun vak (of is het toch hobby) bezig zijn.

Despite all those years The Crazy Rockers are still going strong!!!